Kraj Bułgaria

Stolica: Sofia
Powierzchnia: 110 910 km²
Ludność: 7 640,2 tys.
Waluta: lew (BGN), 1 BGN = 100 stotinek
Język: bułgarski
Wiza: wiza nie jest wymagana
Napięcie: 220 V

Dolina Strumy

Nizina Górnotracka

Nizina Naddunajska

Pirin

Rodopy

Doskonałe tereny dla wędrowców, piękne krajobrazy, zabytkowe monastyry i trackie opowieści.

Informacje ogólne

Niezwykłe góry położone na południu kraju są prawdziwą ostoją przyrody i rajem dla wędrowców poszukujących niebagatelnych krajobrazów. Chociaż nie są to tereny zbyt zaludnione, po ubiegłych okresach ostało się mnóstwo monastyrów oraz cerkwi, których ozdobą są unikalne, bułgarskie ikony. Rodopy są także najbardziej mitycznymi górami, związanymi z wieloma legendami i podaniami ludowymi, które dodatkowo mogą wzbogacić poznawanie tej interesującej krainy. Z jednej strony są to doskonałe tereny trekkingowe, a z drugiej bardzo dobrze będą się tam czuli również miłośnicy narciarstwa, gdyż w niektórych miejscach funkcjonuje nowoczesna infrastruktura sportowa.

Pasmo Rodopów znajduje się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego i obejmuje zarówno tereny południowej Bułgarii, jak i północnej Grecji. Z kolei północną granicę regionu wyznacza Stara Płanina, wschód sąsiaduje z wakacyjnym regionem „Słoneczny Brzeg”, a na zachodzie znajduje się pasmo górskie Pirin. Rodopy są stosunkowo zwartymi górami podzielonymi na zachodnią część z najwyższym szczytem Golam Perelik osiągającym wysokość 2191 m n.p.m. oraz znacznie niższe Rodopy Wschodnie doskonale nadające się na długie wędrówki. Teren gór jest bardzo zróżnicowany za sprawą głębokich dolin i klimatu górskiego, złagodzonego przez masy ciepłego powietrza. Z dala od kurortów wypoczynkowych można obcować z wyjątkowo dziewiczą naturą, wsłuchiwać się w dźwięk szemrzących potoków z krystalicznie czystą wodą, podziwiać unikalną roślinność oraz odkrywać fantazyjne formacje skalne. W górskich przestrzeniach kryją się malownicze wioski zamieszkiwane przez Pomaków i etnicznych Turków, a szlaki turystyczne biegnące w pobliżu błękitnych jezior i źródeł mineralnych łączą najpopularniejsze miejscowości wypoczynkowe. Piękno gór można podziwiać zarówno podczas pieszych wędrówek, jak i rowerowych wypraw i konnych przejażdżek. W Rodopach przebiega również międzynarodowy szlak turystyczny E8.

Pochodzenie nazwy Rodopy nie jest do końca jasne. Informacje o przepięknych krajobrazach pojawiły się już w homeryckich opisach i związane są z Orfeuszem, który nazywał je „śnieżnymi górami Traków”. Mityczni bogowie śnili także o Rodopie, najpiękniejszej ze wszystkich dziewcząt kąpiących się w wodach Hebrosu nazwanego później przez Traków rzeką Maricą. Inne teorie z kolei nawiązują do trackiego określenia „rod opa”, co miało oznaczać „czerwona woda” i wiązało się z rdzawym kolorem okolicznych rzek.

Malownicza trasa z Płowdiwu na południe prowadzi do najlepszej bazy wypadowej w Rodopy, jaką jest miasto Asenowgrad położone na łagodnych zboczach masywu Czernatica, nad brzegami rzeki Czepełarskiej. W okolicy odkryto pozostałości kilkudziesięciu pradawnych osad trackich, których historię najlepiej opowiada regionalne Muzeum Historyczne prezentujące między innymi przedmioty znalezione w trakcie wykopalisk. Nazwa miasta wzięła się od twierdzy Asena, którą w XIII wieku rozbudował i umocnił car Iwan Asen II. Miasto straciło znaczenie po podboju tureckim z roku 1393, po czym niejednokrotnie było niszczone w wieku XVIII. Gdy przyszły czasy pokoju, mieszkańcy zaczęli zajmować się uprawą winorośli, tytoniu oraz hodowlą jedwabnika. Z głównego placu na mieście – Trakija, dostrzec można kopuły kilku zabytkowych cerkwi, dachy domów z najstarszych dzielnic oraz interesujące budynki: Muzeum Winiarstwa i Winorośli oraz Muzeum Paleontologicznego. W mieście działa baza noclegowa na bardzo dobrym poziomie, która zawsze jest tańszą opcją w porównaniu do noclegów w Płowdiwie. Turyści najczęściej zaglądający do miasta są pod wrażeniem pobliskiej Twierdzy Asena, która monumentalnie wznosi się kilka kilometrów za miastem.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Pamporowo – jeden z najpopularniejszych, bułgarskich ośrodków sportów zimowych wyróżniający się wyjątkowym klimatem, gdzie ciepłe masy powietrza znad Morza Śródziemnego spotykają się z zimnymi płynącymi z północy. Miasteczko zwane „klejnotem Rodopów” leży u stóp góry Snieżanki, na której działa najwięcej wyciągów narciarskich. Na turystów czeka tam wspaniała infrastruktura wypoczynkowo-rekreacyjna, liczne hotele o różnym standardzie, mnóstwo tradycyjnych restauracji i wypożyczalnie sprzętu zimowego.

Welingrad – największa bułgarska miejscowość uzdrowiskowa zwana jest „niebieską perłą Rodopów” za sprawą doskonale prosperującej bazy wypoczynkowo-rekreacyjnej i SPA. Okolica obfituje w ciepłe źródła mineralne o temperaturach sięgających blisko 90°C i mogące leczyć kilka rodzajów schorzeń. Jedną z największych atrakcji jest tzw. źródło krasowe Kleptuza tworzące piękne jezioro położone wśród rozległego parku. Obok dogodnych hoteli i nowoczesnych restauracji znajduje się tam XVI-wieczna krzemowa łaźnia wybudowana jeszcze podczas tureckiego panowania.

Batak – interesująca miejscowość turystyczno-wypoczynkowa z bogatą historią. Batak związany jest przede wszystkim z dziejami powstania kwietniowego z 1876 r. i jego niepowodzeniem stłumionym bezkompromisowo przez wojska tureckie. Warto zajrzeć do lokalnego Muzeum Historycznego, gdzie znajduje się kopia potężnego malowidła upamiętniającego wydarzenia z minionej epoki, a także przedstawiona jest historia regionu. Głównym atutem turystycznym miejscowości jest jezioro o tej samej nazwie, wokół którego rozłożyła się doskonała baza noclegowa, wypożyczalnie sprzętu wodnego oraz agencje rekreacyjne organizujące rejsy po jeziorze i wycieczki samochodami terenowymi.

Dewin – kurort wypoczynkowy, malowniczo położony nad rzeką Dewinską, znany był już w dawnych czasach, kiedy w licznych źródłach mineralnych i wodach leczniczych rozmaite schorzenia pielęgnowały plemiona Traków. Wypoczynek zapewnia kameralna baza noclegowa z widokiem na góry, natomiast wolny czas wypełniają przeważnie zabiegi lecznicze oraz wycieczki do rezerwatu Dupkata, gdzie ostała się zachwycająca, dziewicza przyroda. Z Dewina pochodzi większość wód dostępnych na bułgarskim rynku.

Kuchnia

Bułgarska kuchnia ma swoje tradycje zakorzenione w starożytności i można w niej zauważyć podobieństwa z kuchnią grecką, macedońską czy turecką, stąd tak wiele wspaniałych potraw na bułgarskich stołach. Smaku dodaje fakt, że Bułgarzy czerpiąc z tatarskich tradycji posługują się w przyrządzaniu jedzenia glinianymi naczyniami, które powoli ogrzewają potrawy nadając im niezwykłego smaku i aromatu. Dania mączne nie występują zbyt często, gotowanie ciasta nie należy też do tradycji, a główne potrawy nie mają słodkiego smaku. Prawie do wszystkich dań podawany jest chleb, do tradycji należy łamanie go i układanie na serwetce, a nie trzymanie w ręku. Kelnerzy mają w zwyczaju pytać o ilość chleba czy bułek podawanych do obiadu, ale należy pamiętać, że za taką usługę płaci się osobno.

W Bułgarii śniadania spożywa się raczej w drodze do pracy, można je kupić w specjalnych budkach, dużą popularnością cieszą się też cukiernie i kawiarnie, gdzie można zatrzymać się na kwaśne mleko z cukrem lub filiżankę kawy. Obiady jada się w restauracjach urządzonych w stylu ludowym, tak zwanych mehana. Dania składają się przeważnie z przystawki, którą jest najczęściej jakaś sałatka, zupy, innej w zależności od pory roku (może to być np.: tarator czy pileszka – rosół) i dania głównego kiufteta w sosie z ryżem, jarzynami i chlebem. Do popularnych deserów należą: pałaczinka (naleśnik nadziewany miodem i orzechami), baklava (słodkie ciasto z potłuczonymi orzechami w środku), kifła (rogal z marmoladą), mekica (rodzaj pączków) czy krem karameł (świeże mleko z wanilią i karmelem). Na kolację składa się spokojny posiłek konsumowany z rodziną lub przyjaciółmi. Najczęściej są to dania z rusztu zwane scara: kebabczeta (mięso mielone baranie, wieprzowe lub cielęce), meszena skara (grillowane krążki surowego bakłażana z przyprawami podawane z sosem jogurtowo-czosnkowym), sziszczeta (szaszłyki), które są podawane z pieczonymi ziemniakami, ryżem oraz kapustą. Syty posiłek najlepiej popić winem lub domową rakiją.

Popularne potrawy:

Kioopołu – przystawka z bakłażanów podawana na zimno.

Szopska sałatka – sławna bałkańska przystawka z pomidorów, ogórków, cebuli, papryki, pietruszki z owczym, startym serem.

Sneżanka – kwaśne mleko z pokrojonymi ogórkami, czosnkiem i orzechami włoskimi.

Bob czorba – zupa fasolowa.

Szkembe czorba – flaczki wieprzowe lub cielęce.

Tarator – chłodnik podawany w upały, w którego skład wchodzi ogórek, kwaśne mleko, koper i czosnek wymieszane z wodą.

Tetewenska sałamura – zupa rybna polecana wszystkim, którzy przedobrzyli z alkoholem, gdyż jest ostra, kwaśna i słona.

Ser po szopsku – słony ser zapiekany z jajkiem w glinianym naczyniu.

Syrmi po trojańsku – gołąbki w liściach winogron.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Czomlek – rodzaj gulaszu z mięsa cielęcego, jagnięcego lub wieprzowego.

Kebabczeta – kotleciki z mielonego mięsa z rusztu.

Kiufteta – podobne do polskich sznycli z tłustego, wieprzowego mielonego mięsa ze słoniną i cebulą.

Musaka – zapiekanka z mięsa i warzyw.

Najważniejsze produkty królujące na bułgarskich stołach to sirene – biały, słony ser owczy, krowi lub bawoli, kiseło mliako – powstaje z krowiego mleka przy użyciu specjalnych bakterii oraz czubrica – gatunek przyprawy występujący na terenie całego kraju. Zioła są stałym dodatkiem do potraw, a najczęściej są to cząber, pietruszka, koper, mięta, papryka i bazylia. Za narodowe napoje uchodzą boza – sfermentowany napój z prosa i ajran – napój bezalkoholowy z kwaśnego mleka.

Wpływ na kuchnię mają również pory roku, gdyż latem w Bułgarii podaje się lekką jagnięcinę i cielęcinę, drób oraz dania jarskie, natomiast w zimie królują ciężkie zupy czorby i potrawy z wieprzowiny (popularna w tym okresie jest turszija – sałatka przyrządzona z marynowanych warzyw), a jesień to czas na warzywa i owoce.

Turyści, którzy są ciekawi jaki wpływ na kuchnię bułgarską miała Turcja mogą spróbować ciasto z serem, które w Serbii i Chorwacji nazywa się burek, a po bułgarsku banica sys sirene.

Znane są także takie potrawy jak: brużdżanska pita (mięso w opiekanym chlebie), rodopskie czewerme (jagnięcina), trackie katami oraz małże i zupa rybna z nadmorskiego kurortu Sozopoł. W rejonach nadmorskich jada się dużo ryb, najczęściej są to jesiotr i makrela.

Na ulicach bardzo często można spotkać stragany na których sprzedaje się orzechy i kasztany w papierowych torebkach oraz gewreci – obwarzanki, kukurydzę z grilla i racuchy – mekici.

Zamawiając potrawy w restauracjach należy zwrócić uwagę na wagę podawaną w gramach, żeby nie przedobrzyć z zamówioną porcją, a jedzenie na ogół nie jest gorące tylko ciepłe.

Smaczne jedzenie wymaga dobrze dobranych trunków, a tych w Bułgarii nie brakuje. Wina czerwone podawane są głównie do potraw z wołowiny i wieprzowiny, natomiast białe do cielęciny, drobiu, ryb, a półsłodkie z powodzeniem pasują do deserów i owoców. W Bułgarii jest wiele winnic, które zaopatrują lokalny rynek. Turyści powinni spróbować win czerwonych: Mawrud, Gymza, Trakija, Merło, Kadarka, Mełnik, Magareszko czy Pamid. Warto spróbować też Osmarski Pelin, wino o przyjemnym, łagodnym smaku, do którego dodaje się piołun. Oryginalnym prezentem przywiezionym z wyprawy może być wino Mecza Kryw – „niedźwiedzia krew”, które produkowane jest ze zmieszanych winogron cabarnet sauvignon i merlot, ma bogaty aromat i słodkawy smak oraz rubinową barwę. Za najlepsze białe wina uchodzą: Karłowski Misket, Damianica, Tamianka, Iskra i Keracuda. Dobrym smakiem cieszą się wina musujące takie jak Ljaskowec i Magura Cave. Winnice, w których można degustować te wspaniałe trunki znajdują się w okolicach Burges, Pomorie i Warny.

Będąc w Bułgarii warto spróbować alkoholi nieco mocniejszych, takich jak rakija – wysokoprocentowy napój przygotowany z oddestylowanego wina czy koniaku. Rakiję pije się przeważnie jako aperitif przed podaniem głównego dania. Popularnością cieszy się też śliwowica (np.: takie odmiany jak Tetewenska i Trojanska sliwowa rakija) przyrządzana ze śliwek, natomiast sama rakija powstaje również z moreli, fig, a nawet z płatków róży. Popularne koniaki to Pliska i Słynczew Briag. W lokalnej restauracji warto poprosić o kieliszek anyżówki zwanej mastyka, która przez Bułgarów przepijana jest taratorem. Piwosze znajdą też coś dla siebie, gdyż w Bułgarii prym wiodą takie piwa jak Astika, Zagorka czy Kamenica.

Obyczaje

Bułgaria jest krajem wielonarodowościowym, którego największą grupę stanowią Bułgarzy, a znaczna część społeczeństwa to Turcy, natomiast język bułgarski należy do rodziny języków słowiańskich. Dominująca religia to prawosławie, a niewielki odsetek społeczeństwa stanowią też muzułmanie.

Bułgarzy są bardzo gościnni i życzliwi. Każdy nawet niezapowiedziany gość witany jest z wylewnością i zapraszany do domu. W porze posiłku prosi się go do wspólnego stołu, nie powinno się wtedy odmawiać bo jest to źle przyjmowane. Przyrządzenie posiłków jest pewnego rodzaju rytuałem, który trwa bardzo długo i warto się załapać na jego ceremonię, gdyż zanim dojedzie do spożycia właściwego posiłku pije się rakiję oraz zajada szopską sałatkę.

Bułgarzy chętnie obchodzą takie uroczystości jak chrzest, pierwsze kroki dziecka, urodziny i imieniny, a z okazji największych świąt wyrabiany jest z ciasta specjalny chleb, towarzyszą temu zwyczajowi tradycyjne pieśni. Warto obejrzeć bułgarski ślub, na który można trafić w trakcie posiłku w ludowej restauracji mehana.

Jednym z ciekawych zwyczajów jest taniec w maskach zwany kukeri, który pochodzi z pogańskiej tradycji i związany jest z przyjściem wiosny. Mężczyźni podczas tego tańca zakładają złowrogie maski i groźnie wyglądające stroje odstraszające duchy powodujące klęski przyszłych zbiorów.

Jeżeli chodzi o gesty, z których słyną Bułgarzy to mogą występować pewne różnice, na które warto zwrócić uwagę. Bułgarzy na „tak” kręcą głową podobnie jak Polacy, gdy się z czymś zgadzają, natomiast na „nie” gwałtownie unoszą brodę do góry dając tym samym sygnał rozmówcy, że się z czymś nie zgadzają.

W Bułgarii  napiwki daje się bagażowym, taksówkarzom i kelnerom, natomiast jeśli jesteśmy zadowoleni z obsługi podczas posiłku, przyjmuje się, że 10-15% jest wystarczającą kwotą na napiwek. Przy płaceniu dużymi nominałami, nie mówi się dziękuję, gdyż kelner zatrzyma wtedy gotówkę dla siebie, a jeśli nic nie powiemy, odniesie resztę na stół. Taksówkarzom i osobom serwującym kawę przy zapłacie najlepiej zaokrąglić kwotę.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Palenie jest w Bułgarii powszechne, ale zarządzenia władz stawiają kawiarniom i restauracjom wymóg wygospodarowania specjalnych pomieszczeń dla niepalących, a zdarza się, że kelnerki i tak przynoszą do każdego stolika popielniczki, więc mimo wszystko trzeba zwracać uwagę, gdzie się siada.

Zabierając się za picie alkoholu z Bułgarami warto zapamiętać powiedzenia Nazdrawe! - popularne „Na zdrowie!”, które jako toast należy wymówić na początku biesiady, gdyż czynność ta uważana jest za małą ceremonię. Odwiedzając zapoznanych Bułgarów powinniśmy wziąć dla nich jakiś prezent, np.: butelkę wina czy kwiaty. W bukiecie powinna być nieparzysta ilość kwiatów, gdyż  tradycja mówi, że parzystą ilość przynosi się na pogrzeby.

Bułgarzy zarabiają stosunkowo mniej od obywateli innych krajów, więc przy stole lepiej nie poruszać tematów związanych z cenami czy zarobkami.

W Bułgarii zakazane jest fotografowanie i filmowanie obiektów wojskowych. Należy także pamiętać o pozwoleniach fotografowania świątyń.

Najbardziej znane tradycje ludowe to Dzień Winiarza - Trifon Zarezan, obchodzony w pierwszej połowie lutego, kiedy to przycina się winną latorośl i spryskuje pędy winem, a w winnicach śpiewa się pieśni i tańczy wokół pól wybierając jednocześnie Winnego Króla, który ostatecznie udekorowany jest koroną splecioną z gałązek winnych. Znana też jest Martenica, kiedy pierwszego marca wszyscy obdarowują się małymi zawiniątkami z czerwonej i białej wełny, do których przywiązuje się srebrną monetę. Na północnym wybrzeżu gospodynie narzucają na drzewa owocowe czerwoną płachtę lub rozrzucają na polach czerwoną wełnę. Ma to zapewnić urodzaj, natomiast pasterze na szyjach swoich zwierząt zawiązują białe i czerwone nitki. Ciekawym zwyczajem religijnym jest Nestinari, czyli tańczenie na rozgrzanych węglach, które ma wypędzić choroby, a przynieść zdrowie i płodność. Przedstawienia takie prezentowane są turystom w nadmorskiej Albenie i Nesebyrze.

Aktywny wypoczynek

Rodopy mają wiele zalet zarówno dla turystów zwiedzających tę część Bułgarii latem oraz zimą. Kurorty górskie w Rodopach są bardzo dobrze przygotowane na przyjęcie narciarzy, dysponują dogodną bazą noclegową oraz przygotowanymi na sezon trasami zjazdowymi, kolejkami, wyciągami, orczykami, szkółkami i wypożyczalniami sprzętu. Centrum sportów zimowych jest kurort Pomporowo. Z kolei wiosną i latem Rodopy idealnie nadają się na piesze wędrówki. Ze szlaków korzystają najczęściej średnio-zaawansowani wędrowcy, a w każdym większym hotelu bez problemu można wypożyczyć rower górski. Regionalne agencje turystyczne organizują także emocjonujące wyprawy do kilku udostępnionych jaskiń oraz tematyczne wycieczki szlakiem historii, sztuki, architektury czy geologii.

Wycieczki Fakultatywne

Pesztera – stare miasto zamieszkiwane przed wiekami przez trackie plemiona swój rozkwit przeżyło w erze renesansu, kiedy wybudowano kościoły, szkoły, piękne domy, fontanny i wieżę zegarową. Oprócz cennych ikon, które ozdabiają kilka cerkwi, magnesem przyciągającym turystów jest jaskinia Sneżanka. W jednej z komór znajduje się ciekawa formacja skalna przypominająca postać kobiety. Z Pesztary niedaleko jest nad malowniczo położone jezioro Batak, które szczególnie latem idealnie nadaje się do kąpieli i łowienia ryb.

Okolice Dewina – w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od turystycznego Dewina można znaleźć mnóstwo interesujących miejsc. W okolicy znajdują się kamieniste wąwozy rzeczne, groty i jaskinie, a także takie ciekawostki jak Diabelski Most – niezwykła formacja skalna w kształcie wysokiego łuku czy Jagodinska Pesztara, czyli kilkupoziomowa jaskinia, w której znaleziono przedmioty używane przez pierwotnych ludzi. Szczególnie ciekawy jest skalny naciek Diabelska Twarz, pobudzający wyobraźnię niejednego turysty.

Diawołskoto Gyrło – intrygujące zjawisko przyrodnicze związane z mitologią, według której w miejscu, gdzie rzeka znika w podziemnej otchłani, Orfeusz przedostał się do Hadesu, Trakowie wrzucali ofiary bogom, a przepiękne rusałki czekały na swoich wybrańców. Magiczny system jaskiń, do którego prowadzi długi tunel, można obserwować ze specjalnej platformy widokowej.

Sziroka Łyka – rezerwat XIX-wiecznej architektury w postaci wioski prezentującej rodopski folklor. Romantyczne położenie w dolinie po obu stronach rzeki Szirokołyszkiej, nad którą wnoszą się zwodzone mosty sprawia, że można tam spędzić przemiło czas na wypoczywaniu, spacerowaniu i obcowaniu z dziką przyrodą. Z racji tego, że przed laty mieszkali tam wybitni architekci i fachowcy budowlani, w architekturze cerkwi i domów można obecnie podziwiać tzw. styl rodopski, charakteryzujący się asymetrycznymi kształtami i kamienno-drewnianą zabudową. Przed laty stare domy używane były jako kryjówki, dlatego każdy z nich posiada tajemne zakamarki i ukryte przejścia.

Twierdza Asena – najważniejsza atrakcja miasta Asenowgrad nie tylko jest pięknie położona na samotnej skale, ale również potrafi zaskoczyć architekturą. Pierwszą warownię w tym miejscu wznieśli Trakowie jeszcze na długo przed narodzinami Chrystusa, niemniej późniejsza budowla używana przez Rzymian, Bizantyjczyków i Bułgarów nabrała obecnego kształtu w XIII wieku dzięki bułgarskiemu carowi Iwanowi II Asenowi. Do fortecy prowadzi emocjonujący szlak turystyczny, a na zwiedzających czeka także cerkiew Bogurodzicy Petriczkiej z zachowanymi, średniowiecznymi freskami. Panorama z tego miejsca może stać się inspiracją dla turystów z zamiłowaniem do fotografii krajobrazowej.

Monastyr Baczkowski – istotny punkt na mapie turystycznej Rodopów, widniejący na wielu pocztówkach z Bułgarii, jest jedną z największych atrakcji tej części kraju. Ze wsi Baczkowo malowniczy szlak prowadzi do kompleksu zabudowań spowitych aurą spokoju, gdzie cień w upalne dni zapewniają wysokie drzewa i bujne krzewy, a nastrój budują tajemnicze budynki. Monastyr ufundowali w 1083 r. dwaj bracia pełniący służbę w armii bizantyjskiego cesarza Aleksego I Komnena. Klasztor szybko stał się ośrodkiem religijnym i kulturalnym, który pomimo zniszczenia przez Turków, odbudowano w XVII stuleciu. Jeżeli ktoś już dotrze na północny dziedziniec, otworzy się przed nim mistyczny świat zacisznych pomieszczeń klasztornych i bogato zdobionych wnętrz. Po drodze mija się niewielką cerkiew Archaniołów znaną z barwnych malowideł ściennych i sklepienia pokrytego wizerunkami dziesiątek postaci, a później dociera do głównej świątyni. Cerkiew św. Bogurodzicy została zbudowana w XVII wieku na planie krzyża i również odznacza się przepychem wnętrza z malowidłami przedstawiającymi sceny charakterystyczne dla tamtych czasów. Na szczególną uwagę zasługuje powód licznych pielgrzymek do monastyru, czyli ikona Matki Boskiej z interesującą historią (związaną m.in. z Turcją i Gruzją) i ciemnym obliczem migoczącym w nastrojowym oświetleniu. Pozostałe cerkwie i kaplice także prezentują się interesująco, szczególnie dla turystów zafascynowanych architekturą sakralną i historią sztuki z tamtego okresu. Na dziedzińcu klasztornym ujmuje największy fresk na Półwyspie Bałkańskim, jakim jest rozległa panorama monastyru, a zachwycić mogą także sceny autorstwa Zografa namalowane w cerkwi Sweti Nikołaj. Spacer po tym niezwykłym i mistycznym miejscu, pełnym świątyń, krypt i budzących grozę kostnic z pewnością zapadnie w turystycznej pamięci na długie lata i będzie tematem niejednych wspomnień.

Kyrdżali – atutem miasta jest piękne położenie we Wschodnich Rodopach, między dwoma jeziorami Kyrdżali i Studen Kładenec połączonymi rzeką Ardą. Z racji tego, że jest to najlepszy punkt wypadowy do pieszych wędrówek, warto poznać wcześniej historię okolic. Najlepszym miejscem jest Muzeum Historyczny ciekawie opowiadające o wielowiekowych dziejach regionu, będące przy okazji jedną z najlepiej zaopatrzonych placówek muzealnych w kraju. Wśród archeologicznych odkryć wyróżnia się chociażby kamień z kreteńskimi napisami pochodzącymi z XIV w p.n.e. czy jadeit – minerał z wygrawerowaną swastyką związaną z tzw. kultem solarnym (bogaty dział archeologiczny obejmuje okres od neolitu do średniowiecza). Ciekawa jest także ekspozycja prezentowana przez Galerię Sztuki, a także bazylika św. Jana Chrzciciela z XI stulecia, w której odkryto grobowiec metropolity ze świętymi relikwiami. Ponadto w okolicy znajduje się kilkadziesiąt meczetów, które można zwiedzić na tematycznej wycieczce.

Perperiklion – tajemnicze pozostałości miasta są doskonałym celem kilkugodzinnej wycieczki, która zaprowadzi wędrowców do świętego miejsca Traków. Już w VI w. p.n.e. znajdowała się tam świątynia Dionizosa stawiana na równi ze świątynią Apollina w Delfach.  Skalne konstrukcje zostały przekształcone przez Traków w miasto, pełne finezji budynki stworzyli Rzymianie, później zawładnęli nim Bizantyjczycy i Bułgarzy, natomiast Turcy przyczynili się do częściowego zniszczenia. Obecne ruiny miasta utrzymywane przez archeologów, zabierają turystów w świat pięknych widoków i świętej drogi prowadzącej do pozostałości pałacu składającego się przed wiekami z pomieszczeń i korytarzy. Spacerując po tajemniczym miejscu można w wyobraźni odtworzyć sceny, w których dawni mieszkańcy prowadzili w tym miejscu zwykłe życie i modlili się do swoich bóstw. Teren wykopalisk obejmuje w sumie średniowieczną twierdzę, akropol na szczycie góry, pałac z czasów trackich, świątynię oraz ruiny miasta.

Płowdiw – drugie co do wielkości miasto Bułgarii, na którego poznanie najlepiej przeznaczyć co najmniej kilka dni, aczkolwiek nawet na krótkiej wycieczce można zapoznać się z najciekawszymi zabytkami. Płowdiw położony jest na skrzyżowaniu dawnych szlaków łączących Europę z Azją, dlatego historia jest niezwykle barwna i zawiła. Pierwszą osadę o nazwie Eumolpias założyły plemiona trackie około IV stulecia p.n.e., niemniej podboje Filipa II Macedońskiego doprowadziły do zniszczenia miasta w 342 r. p.n.e. Następnymi rezydentami byli Goci i Rzymianie, w trakcie panowania których miasto szybko rozwinęło się i zyskało nazwę Trimontium – Miasto Trzech Wzgórz. Bizantyjczyków wyparli stamtąd Słowianie, a w wieku IX miasto zostało włączone do granic nowo kształtującego się państwa bułgarskiego. Przełomowym okazał się rok 1364, kiedy Turcy założyli tam swoje Filibe i wybudowali meczety. Bułgarską nazwę przywróciła w 1876 r. armia rosyjska zajmująca w wyniku zwycięskiej wojny rosyjsko-tureckiej tę część Tracji. Nowe oblicze miasta ukształtowali rzemieślnicy i kupcy, których działalność przypadła na czas istnienia autonomicznego państwa tzw. Rumelii Wschodniej. Położenie miasta na siedmiu wzgórzach sprzyja długim spacerom zarówno po starej, jak i nowej części. W centrum Nowego Płowdiwu widnieją pozostałości starożytnego forum i trackiej agory (rynku), niemniej najbardziej widowiskowym zabytkiem w tej części jest rzymski stadion zbudowany w I-II w. n.e. na wzór stadionu w greckich Delfach. Budowla zaskakuje rozmiarem przedsięwzięcia i wyraźnym kontrastem z nowoczesnymi kamienicami, obok których znajduje się Dżumaja Dżabija – średniowieczny turecki meczet imponujący rozmiarem oraz wewnętrznymi malowidłami i barwnymi ornamentami o geometrycznych motywach. Spacer nie powinien ominąć pozostałości starego akweduktu, resztek starożytnej bazyliki biskupiej i ruin żydowskiej synagogi z V w. Jeżeli ktoś ma jednak niespożyte siły, może pokusić się o dodatkową wycieczkę na wzgórza Dżendemtepe i Bunardżika oferujące najpiękniejszą panoramę miasta. Na następnych trzech wzgórzach z kolei rozciąga się Stary Płowdiw z przeuroczymi zaułkami, brukowanymi uliczkami i pięknymi starymi domami. Każdy turysta lubiący spacerować po zabytkowych miastach będzie się tam czuł jak ryba w wodzie, gdyż na każdym kroku napotkać można historyczne pamiątki. Podróżnik nie byłby sobą, gdyby przed zobaczeniem starówki nie zdobył „wzgórza straży” z resztkami tracko-rzymskiej warowni oraz nie zasiadł na widowni doskonale zachowanego amfiteatru rzymskiego z czasów cesarza Trajana (około I w. n.e.), gdzie dawnych gladiatorów zastąpili współcześni aktorzy i artyści obsługujący liczne imprezy kulturalne. Wisienką na torcie jest jednak Stare Miasto pamietające czasy kupieckiej świetności, dlatego architektoniczne bogactwo, szczególnie z okresu bułgarskiego „odrodzenia narodowego” (zwanego także płowdiwskim barokiem), może pozytywnie zaskoczyć. Między pięknymi domami majestatycznie wznoszą się liczne muzea (Archeologiczne, Historyczne, Etnograficzne, Ikon, Przyrodnicze), a także kilka cerkwi, z których wyróżnia się cerkiew Sweti Konstantin i Elena pełna kolorowych fresków oraz unikalny zbór Świętej Trójcy należący do rzadko spotykanych w Bułgarii budowli gotyckich. Budynków sakralnych różnych wyznań jest znacznie więcej, niemniej starówkę charakteryzują należące do potentatów handlowych XIX-wieczne domy, które obecnie pełnią funkcję interesujących muzeów. I tak przykładowo: Dom Georgiadija ze wspaniałymi wnętrzami wybrano na Muzeum Odrodzenia Narodowego i Wojen Wyzwoleńczych; codzienne życie dawnych płowdiwskich mieszczan przybliża Dom Nedkowicza; natomiast spacerując ul. Syborną można zaglądnąć do Domu Hipokrata mieszczącego galerię artystyczną. Wędrówka po mieście Płowdiw jest swoistą podróżą w przeszłość, na której drodze stoi mnóstwo zabytkowych miejsc i imponujących budowli, niemniej warto pojawić się tam również wieczorem, kiedy zabytkowe wnętrza piwnicznych pomieszczeń zamieniają się w głośne dyskoteki lub przytulne puby ze spokojną muzyką jazzową. Ponadto na mapie stolicy Niziny Górnotrackiej można znaleźć liczne hotele cieszące się dogodnym położeniem i oferujące warunki o każdym standardzie. Warta odwiedzenia jest niemalże każda kawiarenka na starówce, a Nowe Miasto oferuje najlepsze restauracje, pizzerie i rozmaite lokale gastronomiczne na każdą kieszeń.

Pazardżik – stara osada handlowa rozbudowana przez Rzymian i umocniona przez Bizantyjczyków w VI w. oficjalnie uzyskała prawa w 1485 r. za czasów sułtana Bajazyta II. Pozostałości pierwotnej twierdzy można znaleźć w wiosce Sinitowo, a skarby tam znalezione oglądnąć w Muzeum Historycznym. Kilka zabytkowych budowli z XIX wieku znajduje się na głównym placu miasta, tam też zachowało się kilka zabytkowych świątyń, z których turystów powinna najbardziej zainteresować katedralna cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy pochodząca z okresu „odrodzenia narodowego” (1837 r.) i uznawana za największą taką budowlę w Bułgarii. Warto zaglądnąć do środka, by zobaczyć misternie wykonane wnętrze z drobnymi detalami wychodzącymi spod dłuta mistrzów szkoły debyrskiej. W mieście znajduje się także kilka interesujących muzeów, a ciekawie zapowiadają się coroczne Zimowe Wieczory Muzyczne (styczeń/luty).

Swilengrad – ostatnie miasto przed granicą turecką słynęło przed laty z produkcji jedwabiu oraz z twierdzy strzegącej traktu do Konstantynopola. Po wyzwoleniu Bułgarii w 1878 r. miasto pozostawało w granicach Turcji aż do roku 1912, kiedy nazwę Mustafa Pasza zmieniono na Swilengrad. Warto tam zajechać chociażby po to, by zobaczyć zabytkowy most z XVI stulecia łączący brzegi Maricy. Ciekawostką jest, iż konstrukcja otoczona opieką UNESCO została wzniesiona przez tureckiego architekta Sinana – projektanta Czarnego Meczetu w Sofii. W okolicy miasta, koło wioski Mezek, można znaleźć tracki grobowiec kopułowy z IV w. p.n.e., mury i okrągłe baszty twierdzy Neutzicon z XI w., a także dobrze zachowaną twierdzę Bukelon.

Kopriwsztica – niewielka dolina otoczona ze wszystkich stron wzgórzami jest wystarczającym powodem, żeby zajrzeć do miasta-muzeum pełniącego jednocześnie funkcje rezerwatu urbanistyczno-historycznego. Panuje tam niepowtarzalny klimat szczególnie odczuwany podczas spaceru wśród brukowanych uliczek i dobrze zachowanych domów reprezentujących styl bułgarskiego „odrodzenia narodowego”. W wieku XIV osiedlili się w tym miejscu uciekinierzy ze spalonego przez Turków Wielkiego Tyrnowa i z tego właśnie grona pochodzą znani bułgarscy działacze polityczni, opozycjoniści i artyści. Spacerowi po całym mieście sprzyjają wąskie uliczki wijące się po górskich zboczach oraz sympatyczne domki, w których ulokowano niewielkie muzea. Przykładowo Dom Oleksowa prezentuje kolekcję XIX-wiecznych strojów, obrazów i biżuterii, Dom Debelianowa przybliża życie i twórczość znanego w Bułgarii poety, Dom Liutowa wniesiony przez mistrzów z Płowdiwu był własnością kupca prowadzącego interesy w Egipcie, a Dom Karawełowa należał do działacza niepodległościowego i tam zaprezentowane są pamiątki z tego okresu. Ponadto krótki spacer nie omija legendarnego mostu Kałyczow, na którym padły pierwsze strzały kwietniowego powstania z 1876 r., cerkwi św. Mikołaja i cerkwi Zaśnięcia Bogurodzicy. Wędrówka po miasteczku jest czystą przyjemnością przerywaną degustacją lokalnych specjałów w przytulnych knajpkach.

Panagiuriszte – przepiękne miasteczko z zabytkami i uzdrowisko w jednym. Krajobrazowe położenie u podnóży Srednej Gory zapewnia nie tylko piękne widoki, ale również wyjątkowo czyste powietrze i unikalny mikroklimat. Historia osady sięga średniowiecza oraz panowania tureckiego, kiedy wybudowano pierwszy targ. Okres szczególnego rozwoju przypadł na XIX wiek, podczas którego miejscowa ludność wyspecjalizowała się w hodowli owiec i produkcji dywanów. Przełomowym okazał się natomiast rok 1876 i słynne, bułgarskie powstanie kwietniowe, kiedy w mieście działał najsilniejszy ruch oporu. Pamiątki po tamtych czasach zgromadzono w muzeum miejskim oraz kilku zachowanych domach z okresu tzw. odrodzenia bułgarskiego. Na krótkim spacerze szybko można zwiedzić m.in. Dom Rajny Kniagini z pamiątkami powstańczymi czy Dom Tutewa należący do bogatego kupca. Ciekawostką jest fakt, że w 1949 r., w Panagiuriszte, odkryto słynny skarb datowany na przełom IV i III w. p.n.e., składający się kilku naczyń, pięknych złotych amfor i zdobionych pucharów wykonanych przez mistrzów trackich. Ten wybitny skarb złotniczej sztuki starożytności znajduje się obecnie w muzeum w Płowdiwie, niemniej jego repliką można zachwycać się w miejscowym muzeum. Ponadto na spacerze warto zwiedzić kilka cerkwi i kompleks muzealny Apriłci, oferujący z racji położenia wspaniały widok na miasto.

Chisaria – jedno z największych zdrojowisk w Bułgarii, które sławę zawdzięcza walorom przyrodniczym oraz źródłom mineralnym posiadającym właściwości lecznicze. Z takich dogodności korzystali Rzymianie i Bizantyjczycy, dlatego zdrowotnych kąpieli można zażywać w zabytkowych budynkach wzniesionych przez pierwszych kuracjuszy. Rzymianie otoczyli osadę wysokim murem, by chronić się przed barbarzyńcami, a w najprężniejszym okresie powstało kilka bazylik. Po tamtych czasach pozostały interesujące ruiny, w tym rozpoznawalna Brama Kalinite. Antyczne znaleziska wykopane przez naukowców można obecnie podziwiać w Muzeum Archeologicznym.

Stara Zagora – miasto słynnego piwa i unikatowego, prostopadłego rozplanowania ulic, położone jest na pagórkowatym terenie zamkniętym łańcuchem Srednej Gory. Historia miasta sięga czasów trackich (V w. p.n.e.) oraz panowania Filipa II Macedońskiego, cesarza Ulpiusza Trajana, Słowian, Turków i Bułgarów. Nad pozostałościami rzymskiego miasta budowanego między II a VI stuleciem czuwa Regionalne Muzeum Historyczne. Turyści mogą zwiedzić między innymi półokrągły plac z widownią, podwójne mury obronne, pozostałości term miejskich (łaźni publicznych) oraz unikalne mozaiki podłogowe należące do najdoskonalszych przykładów późnorzymskiej sztuki prowincjonalnej. Dawne życie miejskie prezentuje muzeum-dom Chadżi Angełowa, wspaniałe ikony odrodzeniowych mistrzów są jedną z ekspozycji galerii artystycznej, na dzieci czeka zabawny Park Ajazmoto, natomiast najbardziej wyróżniającą się budowlą w mieście jest meczet Eski Dżamija z XV w. Dumą Bułgarii jest jedyne w kraju muzeum prehistoryczne, w którym wystawiono neolityczne przedmioty znalezione w prastarej osadzie.

Park Narodowy Błękitne Skały – w pobliżu miejscowości Sliwen można trafić na Sinite Kamyni, czyli masyw Niebieskich Skał tworzących zjawiskowy kontrast z innymi, białymi formacjami skalnymi. Szlak spacerowy prowadzi między głazami przypominającymi kominy, wieże i łuki oraz w pobliżu tajemniczych uroczysk i grot.

Kazanłyk – jedno z ciekawszych miast tzw. Doliny Róż i Doliny Trackich Królów, znane z produkcji unikalnego olejku różanego używanego do produkcji najdroższych perfum. Z uprawy róż i produkcji różnego rodzaju kotłów miasto słynęło już w czasach tureckich i stało się ważnym ośrodkiem handlu, dlatego też nosi nazwę Kazanłyk pochodzącą od słowa „kocioł – kazan”. Miłośników etnografii z pewnością uszczęśliwi ekspozycja muzealna etnograficznego kompleksu Kułata, założona w domach wiejskich typu podbałkańskiego z końca XIX wieku, natomiast szczególnie panie powinny zajrzeć do Muzeum Róż, w którym można zapoznać się z etapami produkcji niezwykłego składnika perfum. W mieście znajduje się jeszcze jedno ciekawe miejsce, jakim jest słynny grobowiec kazanłycki wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Arcydzieło architektury trackiej i przykład malarstwa wczesnohellenistycznego pochodzi z lat 310-290 p.n.e., niemniej turystom udostępniono jedynie wierną kopię doskonale odwzorowującą oryginał.

Dolina Trackich Królów – tereny w pobliżu takich miast jak Silven, Kazanłyk i Szpika wypełnione są mnóstwem kurhanów pochodzących jeszcze z czasów trackich, dlatego tej części Niziny Górnotrackiej nadano taką nazwę. Podróżując między tymi miastami można trafić na setki rozmaitych form pochówku, grobowce rytualne wybudowane ku czci królów i ważnych osobistości oraz kamienne budowle pokryte stożkowatymi kopułami. O możliwość zwiedzanie tych niezwykłych i tajemniczych miejsc najlepiej zapytać w muzeum w Kazanłyku, którego ekspozycja przedstawia liczne skarby wydobyte z kurhanów, np.: całe wyposażenie grobu króla Seuthesa III pochodzące z III w. p.n.e. – broń, naczynia, biżuteria, złotą maskę króla Teresa, a także niezwykłe freski z grobu Golama Arsenałka.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Mełnik – miasteczko do którego warto zajrzeć położone jest w niezwykle malowniczej okolicy charakteryzującej się nagimi klifami piaskowca i rzeczką przepływającą przez centrum. W Mełniku warto zobaczyć Dom Kardopułowa, w którym można wysłuchać ciekawych opowieści o produkowanym w mieście winie (z którego zresztą Mełnik słynie) oraz ciekawe muzeum mieszczące się w Domu Paszowa. Krajobraz miasteczka charakteryzuje dodatkowo kilka cerkwi, a turyści, którzy chcą przywieźć z wczasów wykwintne alkoholowe pamiątki mogą zaopatrzyć się na miejscowych straganach w domowe wina cieszące się dużą popularnością.

Monaster Rożeński – w drodze do malowniczo położonej świątyni można podziwiać nietypowe piaskowe piramidy i pojedyncze skały w kształcie grzybów. Dziedziniec monastyru z rzędem cel klasztornych i drewnianymi balkonami z pewnością docenią podróżnicy rozkochani w architekturze sakralnej.

Goce Dełczew – miasto założone jeszcze za czasów rzymskich jest bardzo stare i można do niego dotrzeć jadąc wzdłuż pięknej doliny rzeki Mesty. Architektura malowniczego miejsca jest niezwykle urokliwa, o czym przekonają się turyści spacerujący po brukowanych uliczkach. Historię miasta i regionu można zgłębić w Muzeum Historii i Etnografii, w Domu Prokopowa oraz w Rifat Bej Kyszta z piękną etnograficzną wystawą. Liczne lokale gastronomiczne oferują najlepsze bułgarskie potrawy, które najlepiej podsumować lampką dobrego wina, relaksującą niejednego zmęczonego turystę.

Dobrysko – warto odwiedzić to miejsce z dwóch powodów, jednym z nich jest malownicze położenie pomiędzy południowymi stokami masywu górskiego Riły, północnymi terenami grupy górskiej Pirinu oraz zachodnimi pasmami Rodopów. Drugi powód to niespotykane i kontrowersyjne rzeźby umieszczone w jednym z domów. Można zobaczyć na przykład Chrystusa i Matkę Boską w rakiecie kosmicznej czy świętych egipskich w skafandrach kosmicznych.

Narodowy Park Riła – największy park narodowy w Bułgarii, w którym znajdują się rezerwaty biosfery wpisane na listę UNESCO. Turyści spragnieni mocnych wrażeń mogą w tym miejscu uprawiać wspinaczkę lodowcową i wędrować po przepięknych trasach. W samej miejscowości Riła biorą początek ważniejsze szlaki turystyczne, których pokonanie gwarantuje niebywałą satysfakcję widokową.

Dupnica – piękne i malowniczo położone miasto otoczone plantacjami tytoniu. Warto tam zwiedzić XIV-wieczny meczet oraz „konak” – dawny budynek administracji i policji osmańskiej, w którym znajduje się ciekawa wystawa.

Samokow – w mieście słynącym z pięknych wyrobów artystycznych, można znaleźć liczne warsztaty kuśnierskie, złotnicze i stolarnie, z czego zadowoleni będą turyści poszukujący lokalnych pamiątek. W Samokowie nie można się nudzić, gdyż do zwiedzenia jest meczet Bajrakli, Sarafowata kyszta, Monastyr Dewiczeski, synagogi oraz główny plac z ciekawą studnią, na którym można odpocząć w którejś z przytulnych kawiarni. Turyści zainteresowani folklorem mogą nabyć reprodukcje dzieł pochodzących z rozsławionej na całą Bułgarię samokowskiej szkoły artystycznej.

Stobski piramidi – fantastyczne formy skalne, które najlepiej zwiedzić na popołudniowej przejażdżce. Na turystów czekają między innymi nietypowe naturalne rzeźby utworzone w piaskowcu przez słońce, wiatr i wodę. Zdjęcia z tego miejsca będą z pewnością jedną z ciekawszych pamiątek pobytu w regionie.

Riłski Monastyr – piękny klasztor otoczony licznymi wzgórzami dumnie wznosi się w leśnej dolinie i widłach dwóch rzek. Monastyr będący jednocześnie symbolem tożsamości narodowej, przetrwania języka i kultury uchodzi za największy zespół klasztorny w Bułgarii. Splendoru dodaje mu fakt, że nie bez powodu został wpisany został na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Początki klasztoru sięgają 927 roku, kiedy założył go eremita Iwan zwany Riłskim. Z miejscem tym wiąże się wiele ciekawych historii i legend, z którymi warto się zapoznać w trakcie zwiedzania. W samym klasztorze jest mnóstwo miejsc i zakamarków będących niezwykłymi i tajemniczymi atrakcjami turystycznymi. Zwiedzić można liczne majestatyczne wieże, cerkiew Rożdestwo Bogorodiczno z niezwykle ciekawymi, złowieszczymi i zaskakującymi freskami oraz cudownymi ikonami. Prawdziwym skarbem świątyni są relikwie założyciela. W klasztorze można przenocować, choć zaleca się to tylko turystom o mocnych nerwach, gdyż warunki są bardzo surowe. To nie koniec atrakcji, gdyż okolica klasztoru naszpikowana jest dodatkowymi zabytkami i miejscami godnymi odwiedzenia. Warto przykładowo zajrzeć do pustelni i paraklisu Sweti Łuka, cerkwi Uspenie na Sweti Iwan Riłski Czudotworec czy groty Święta Dziura.

Park Narodowy Pirin – dziewicza przyroda, łatwy dojazd i piękne widoki gwarantujące niezapomniane wrażenia stanowią atuty turystyczne wspaniałego parku, którego wspaniały klimat potęguje wpływ śródziemnomorskich mas powietrza. Dla turystów przygotowano wiele specjalnych tras o różnej długości oraz liczne schroniska zapewniające ciepłą, bułgarską strawę oraz odpoczynek w ciekawych  miejscach.

Kiustendił – kurort osłonięty pięknymi górami z okolicą tak malowniczą, że zapiera dech w piersiach nawet turystom mającym już za sobą niejeden wędrowny, górski szlak. W mieście można trafić na wspaniałe świątynie i fora, które pozostały jeszcze z czasów tureckich. Dla przykładu warto zajrzeć do najstarszej łaźni Derwisz bania. Niezwykle ciekawie prezentują się również meczety dżamija Fatih Mehmed i dżamija Mehmed-bej. Dla kontrastu kulturowego trzeba oglądnąć Cerkiew Uspenie Bogorodiczno lub zgłębić historię w Regionalnym Muzeum Historycznym, z kolei prawdziwe arcydzieła malarskie można zobaczyć w Chudożestwena galerija Władimir Dimitrow-Majstora. Z centrum miasta warto wyruszyć kolejką albo na piechotę do twierdzy Chisarłyka ze wspaniałym parkiem, w którym mają swój początek liczne szlaki wysokogórskie.

Newestino – niewątpliwą atrakcją, którą koniecznie trzeba zobaczyć będąc w okolicy jest turecki most owiany legendami i zdumiewający malowniczym położeniem. Most ma ponad 100 m długości, składa się z pięciu imponujących łuków i do dzisiaj można przeczytać tablicę z tureckimi napisami, która została po burzliwych dziejach.

Błagoewgrad – stolica i największe miasto Macedonii Pirińskiej, które warto odwiedzić ze względu na górskie otoczenie, będące malowniczym tłem dla miejskich budynków inspirujących niejeden obraz czy fotografię widokową. Czas spędzony w kulturalnym centrum umilają spacery po przepięknej starówce, gdzie można zasiąść w przytulnej „mehanie”, by w słoneczny dzień posilić się chłodnikiem „tarator”.  W mieście działa kilka galerii artystycznych i muzeów, natomiast oryginalną architekturą wyróżnia się cerkiew św. Bogurodzicy oraz cerkiew Wywedenie Bogorodiczno ze wspaniałymi freskami mistrzów szkoły banskiej.

Ilindenci – niezwykłe miasteczko przyciąga turystów z powodu swojej niebywałej architektury oraz pięknej okolicy. Wszystko jest z marmuru: rynek, studnie na głównym placu, ulice, rzeźby oraz położone nieopodal formy skalne. Do miejscowego parku warto wybrać się nocą, gdyż marmurowe rzeźby wykonane przez lokalnych artystów lśnią w blasku księżyca tworząc jednocześnie magiczną poświatę. Pod koniec sierpnia każdego roku organizowany jest festiwal rzeźby, kiedy to zjeżdżają artyści specjalizujący się w marmurze i prezentują swoje niezwykłe dzieła. Aktywne spędzanie czasu polega miedzy innymi na połowie ryb w miejscowym zbiorniku czy zwiedzaniu licznych grot i skał, które doskonale nadają się do uprawiania wspinaczki. W lutym natomiast producenci z regionu organizują degustację białych i czerwonych win zwaną „Praznik na winoto”, połączoną z tańcami i starodawnymi obrzędami na cześć Dionizosa.

Rezerwat Rupite – niezwykłe miejsce obejmujące tereny wygasłego wulkanu, gdzie wśród magmowych skał biją gorące, siarczane źródła. Spacery w tym malowniczym zakątku na pewno przyniosą wiele wrażeń, gdyż dodatkowo można obejrzeć chram Sweta Petka Byłgarska – świątynię łączącą wiele stylów architektonicznych. Położenie budowli w kraterze wulkanicznym sprawia, że fotografie wykonane w tym miejscu zawsze mają bezcenną wartość.

Razłog – piękna i malownicza okolica, którą można pokonać kolejką wąskotorową stanowiącą nie lada atrakcję turystyczną dla wypoczywających w Bansku i okolicach. Trasa przebiega doliną rzeki Mesty, przecinając jej liczne dopływy. Kolejka z wyremontowanymi, stylowymi wagonami jest zarówno obiektem muzealnym jak i wspaniałą zabawą, z której najbardziej zadowolone będą dzieci.

Pernik – warto zajrzeć do prastarej osady, w której organizowany jest Międzynarodowy Festiwal Maskarady i Przebierańców, będący miłym zaskoczeniem dla turystów. Jest to przegląd zimowych i wczesnowiosennych obyczajów kawalerskich, związany z przebieraniem się i nakładaniem przez mężczyzn niezwykłych masek. Na ulicach turyści oglądają długie korowody i podziwiają wspaniałe stroje, których barwy na długo pozostają w pamięci, a niezwykła oprawa artystyczna pozwala zapoznać się z bułgarskimi tradycjami.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej wybrać się w Rodopy?
Sezon narciarski w Rodopach trwa od grudnia do kwietnia, kiedy panują najlepsze warunki, chociaż w niektórych kurortach wyciągi narciarskie czynne są nawet do końca maja. Turystyce górskiej pieszej i rowerowej sprzyja okres od wczesnej wiosny do późnej jesieni.

Jaka waluta obowiązuje w Bułgarii i jakie są orientacyjne ceny?
W Bułgarii jednostka monetarna to l lew (BGN), 1 BGN = 100 stotinek. Bez problemu można wziąć polską walutę i wymieniać ją w kantorach. W większości sklepów, lokali i na stacjach paliw można płacić kartą. Ceny za usługi, artykuły żywnościowe i przemysłowe uchodzą za najtańsze w porównaniu z krajami Unii Europejskiej.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Bułgarii?
W miejscowościach turystycznych jest wiele sklepików, które przyciągają turystów swoimi pamiątkami. W każdej miejscowości turystycznej można nabyć ceramikę, niezwykle popularne są naczynia gliniane, wyroby z kutego żelaza oraz wyroby jubilerskie (wiele pracowni i straganów z takimi wyrobami znajduje się np.: w Samokowie). Ładną i symboliczną pamiątką, którą można przywieźć są obrazki i ikony, ale za te ręczne dzieła trzeba słono zapłacić. Praktycznym upominkiem mogą być tzw. dżezwe, czyli dzbanki do parzenia kawy. Będąc w Bułgarii warto także zaopatrzyć się we flakonik olejku różanego, którego jest największym eksporterem, a miłośnicy wina będą mogli przywieźć sobie z Mełnika prawdziwy bułgarski trunek.

Jaki czas obowiązuje w Bułgarii?
W Bułgarii zegary wskazują godzinę późniejszą, więc wjeżdżając na teren tego kraju przestawiamy zegarek o jedną godzinę do przodu.

Jak poruszać się po Bułgarii?
Pomiędzy większymi miastami regionu jeżdżą pociągi pospieszne, które są droższe i wygodniejsze od pasażerskich. Transport autobusowy jest zasadniczo droższy od kolejowego, ale jego atutem jest to, że autobusy są nowe i mają klimatyzację. Obowiązek zapinania pasów bezpieczeństwa dotyczy pasażerów na przednich i tylnych siedzeniach. Polskie prawo jazdy jest honorowane, a zielona karta nie jest obowiązkowa. Wszystkie pojazdy obowiązują opłaty drogowe związane z płatnymi odcinkami dróg. Osoba, która chce wynająć samochód musi mieć ukończone 21 lat, posiadać prawo jazdy oraz inny dokument tożsamości.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Między najważniejszymi miejscowościami kursują autobusy, którymi bez problemu można dostać się również do Sofii i Płowdiwu. Ciekawą atrakcją może okazać się przejażdżka kolejką wąskotorową łączącą Septemwri z Dobriniszte.

Jakie są ograniczenia celne w Bułgarii?
Do Bułgarii można wwieźć bez opłat celnych 200 szt. papierosów lub 250 g innych wyrobów tytoniowych, 50 cygar, dwa litry wina lub jeden litr wódki, 50 g kawy, 100 g herbaty, 50 g perfum i wody toaletowej.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Bułgarii?
W nagłych przypadkach turyści z Polski, którzy opłacają składki NFZ mogą w Bułgarii korzystać z opieki medycznej w ramach ubezpieczenia. Do korzystania z podstawowych usług medycznych uprawnia Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ), którą można uzyskać przed  wyjazdem w siedzibie NFZ. Należy ją okazać podczas wizyty u lekarza. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Turyści wybierający się na szlaki górskie powinni mieć odpowiednią polisę, gdyż za akcje ratownicze prowadzone przez górskie pogotowie w Bułgarii wprowadzono wysokie odpłatności.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Ważne informacje MSZ

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Bułgarii tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport, jednak podróżując autokarem czy samochodem przed wyjazdem należy się upewnić czy trasa nie przebiega przez kraje, gdzie wymagany jest paszport. Na terenie Bułgarii bez wizy można przebywać 90 dni w ciągu 6 miesięcy, a okres ważności paszportu nie może być krótszy niż dozwolony czas pobytu.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Sofii  http://www.sofia.polemb.net

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Bułgarii
Bułgaria, Sofia, Chan Krum 46, 1000
Tel.: +359 2 987 26 10 Tel. dyżurny: +359 888 54 34 00
sofia.amb.sekretariat@msz.gov.pl
http://www.sofia.polemb.net

Słoneczny Brzeg

Sofia

Stara Płanina

Złote Piaski

Bułgaria: Dolina Strumy , Nizina Górnotracka , Nizina Naddunajska , Pirin , Rodopy , Słoneczny Brzeg , Sofia , Stara Płanina , Złote Piaski

Wybierz region Dolina Strumy , Nizina Górnotracka , Nizina Naddunajska , Pirin , Rodopy , Słoneczny Brzeg , Sofia , Stara Płanina , Złote Piaski